[social_lock] your content [/social_lock]

Γιατί έφυγα από τις ΗΠΑ και μετακόμισa στην Ελλάδα ( και το ίδιο να κάνεις και εσύ)

<<Είσαι τρελή>>, μου λένε. “Ολοι προσπαθούν να φύγουν από την Ελλάδα και έσυ προσπαθείς να πάς εκεί;” “Τι θα κάνεις εκεί πέρα; Δεν υπάρχουν δουλειές, υπάρχει μαζική ανεργία. Η χώρα βρίσκεται σε μεγάλη κρίση. Τι σκοπεύεις να κάνεις με τα παιδιά σου; Θα τους μειώσεις το μέλλον τους εκεί που θα τους πάς; ”

Μπλα μπλα μπλα. Ναι, συναδέλφοι ΕλληνοΑμερικάνοι, το έχω σκεφτεί πολύ καλά και έχω δώσει και αφιερώσει και πολύ χρόνο σε αυτήν την σκέψη. Εχω έρθει στο πολυπόθητο συμπέρασμα: Είμαι πιο ευτυχισμένη, πιο ισορροπημένη, και τελικά πιο επιτυχημένη πέρα από τον Ατλαντικό στην Ελλάδα από ό, τι είμαι στην Αμερική. Αυτοί είναι οι λόγοι που φεύγω:

Πρώτον: Το αμερικανικό όνειρο έχει παθάνει. Όποιος νομίζει ότι κυλάει σε ροδοπέταλα με μεταξωτά σεντόνια, πίνοντας σαμπάνια, ενώ ένας στρατός υπαλλήλων μαγειρεύει γκουρμέ γεύματα για εμάς, πλένει τα βρώμικα ρούχα μας, και ψωνίζει στα καταστήματα στην Αμερική, είναι σοβαρά λανθεσμένος. Ας το δούμε ξεκάθαρα το θέμα,  η κρίση δεν είναι μόνο στην Ελλάδα, είναι παντού. Η Αμερική, και ιδιαίτερα στη Νέα Υόρκη, έχει πάρει μια στροφή πέρα ​​από το τρέχω και δεν φτάνω και δεν προλαβαίνω να ανασάνω. Είναι σαν μία μετα-αποκαλυπτική πρόκληση επιβίωσης με σκηνές από το έργο ” Hunger Games”. Ο αγώνας για να επιβιώσεις οικονομικά στις ΗΠΑ, ειδικά ως νέος μετανάστης, έχει γίνει ανατριχιαστικός. Η Μεσαίες τάξης οικογενειών,όπως η δική μου, μετά βίας που βιώνουν.Βλέπεις, δεν είμαστε όλοι γεννημένη με ένα επιχειρηματικό πνεύμα. Ούτε όλοι οι Έλληνες έχουν εστιατόριο ή μια μεγάλη επιχείρηση. Μερικοί από εμάς είμαστε μέσαίας τάξης- που δουλεύουμε ώς μεροδούλι –  μεροφάι και κάποιοι από εμάς είμαστε δημιουργικοί τύποι. Δεν οδηγούμε όλοι μοντέλα BMW. Ενώ είναι αλήθεια, πως μια ομάδα μεταναστών, ΕλληνοΑμερικάνων που έχουν σημειώσει πρόοδο σε αυτή τη χώρα, και έχουν γίνει εξέχοντες ηγέτες των επιχειρήσεων τους, στην πολιτική και στο αστικό δίκαιο του πολίτη, ότι «έχει πάρει μερικές γενιές να γίνει, μάλλον ας το πω κάπως αλλιώς, οι γιοι και οι κόρες, η πιθανότατα οι εγγονοί ή ακόμη και δισέγγονοί και δισέγγονες, είναι αυτοί που έχουν αποκομίσει τη συγκομιδή και ανταμοιβή απο το καρπό των προγόνων τους σε αυτήν την νέα χώρα. Είμαι βέβαια ότι ένας μετανάστης off-the- boat (δηλαδή μόλις κατέβηκε απο τήν καράβι), που έρχεται στην Αμερική σήμερα, το 2015 ή το 2016, θα έχει ενα δύσκολο δρόμο καθιστώντας την επιτυχία στην Αμερική. Η χρυσή εποχή των ευκαιριών, τό χρυσό όνειρο της λεωφόρος – στρωμένη με δολάρια, η πιθανότητα να αγοράσει ένα διώροφο σπίτι στα προάστια με ένα φραχτη, είναι μια ανάμνηση, στην καλύτερη περίπτωση, ή μια ψεύτικη διαφήμιση της προπαγάνδας στο χειρότερο επίπεδο.

Η Αμερική, έχει καί αυτή πάρα πολύ οικονομική κρίση. Όταν εγώ σαν δάσκαλα, μορφωμένη με ένα διπλό Masters, δεν μπορώ  να πληρώσω τον υπέρογκο ($ 2.000 συν) μου Con Ed (λογαριασμός φυσικού αέριου); όταν ο σύζυγός μου έχει περάσει από τρία χρόνια ανεργίας, διότι η οικοδομή έιχε ύφεση; Οταν έπρεπε να αναχρηματοδοτήσω το σπίτι μου τρεις φορές, προκειμένου να το κρατήσω αντίς να το χάσω; όταν παρανομό με “υπερβολική ταχύτητα ” και έχω πρόστιμο γιά $125. Οταν έπρεπε να δουλέψω τρεις δουλειές για να τα βγάλω πέρα, και απλά να διατηρήσω μια τυπική ζωη της μεσαίας τάξης, ένα πρότυπο που έχουν προκατειλημμένες, να περιμένουμε σε αυτή την “γη της ευκαιρίας”  Σας λέω βάναυσα να το σταματήσετε, η οικονομική κρίση δεν είναι μόνο στην Ελλάδα, είναι παντού. Τα τελευταία 25 χρόνια έχει παρατηρηθεί μια διάβρωση της μεσαίας τάξης και μια κατακόρυφη αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας που τοποθετεί το έθνος πίσω στις ημέρες της εποχής του βαρόνους της κλεψιάς της “χρυσής εποχής” ή κάποια κρίση στις αναπτυσσόμενες χώρες. Υπάρχει το 1% και, στη συνέχεια, υπάρχει το υπόλοιπο μας. (οι κορυφαίες 35 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο κατέχει περισσότερο από το 30% του ενεργητικού κόσμου) Όταν ο Mark Zuckerberg θα ανακοινώσει ότι θα κάνει ένα ίδρυμα για να δώσει την αξία του, η οποία επί του παρόντος αποτιμάτε σε 45 δισεκατομμύρια $, με την ευκαιρία της γέννησης του παιδιού του, ενώ το πρόβλημα των αστέγων στη Νέα Υόρκη έχει κορυφωθεί στο σημείο που ήταν στη δεκαετία του ’70, είναι σαφές ότι το Αμερικανικό όνειρο έχει πεθάνει. Δεν υπάρχει καμία ευκαιρία για επιτυχία στην Αμερική πια.

Δεύτερον: Ακόμα και ο Σίσυφος θα άφηνε την Αμερική. Λόγω του γεγονότος οτι είναι πιο δύσκολο να βγάζει κανείς τα προς το ζην για να μείνει ακριβώς στην ίδια θέση της οικονομικής τάξης και να μην πέσει πιο χαμηλά. Η ζωή στην Αμερική έχει γίνει σαν το μαρτύριο του Σύσυφου. Όπως και να έιναι έιχε μια φήμη για την υπερκόπωση, τώρα έχει γίνει αφόρητη. Όλοι εργάζονται όλη την ώρα. Οι Έλληνες που έχουν έρθει για να επισκεφθούν την χώρα μας το λένε με πολύ απλά λόγια, “Το μόνο που κάνετε εδώ είναι  δουλειά και σπίτι και ξανά απο την αρχή. Ο μόνος λόγος που γνωρίζεις το Σαββατοκύριακο είναι γιατί πας στην εκκλησία. “Αυτό δεν λέγετε ζωή. Δύο εβδομάδες ή ακόμα και τρεις εβδομάδες διακοπών είναι πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να ανυπομονούμε για αυτό σε σχέση με όσα περνάμε όλο τον χρόνο  που δουλεύουμε σαν σκυλιά. Η ισορροπία μεταξύ εργασίας και ζωής δέν συμβαδίζουν. Η ξαδέλφη μου, δικηγόρος στο επάγγελμα, φεύγει πριν από της οκτώ κάθε πρωί και  γυρίζει σπίτι του μετά της 8 κάθε βράδυ. Όταν κάνει αυτή  την ζωή, δεν της μένει χρόνος για να φάει; για τα νύχια της; για προπόνηση? Ω ναι, το Σάββατο, όταν πλησιάζει κάνει όλες τις άλλες δουλειές που δεν είχε χρόνο να τις κάνει κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Το Σαββατοκύριακο είναι απλά μια περίοδος ( πρέπει να προλάβω)  για να κάνει την τακτική διατήρηση στην ζωή και στα πράγματα όπως τα ψώνια τροφίμων, να καθαρίζει το σπίτι, πληρωμές λογαριασμών, ύπνος, κτλ. Και αν έχετε παιδιά, ξεχάστετο! Τότες είναι που δέν θα έχεις καθόλου ελεύθερο χρόνο. Θα εγκαταλείψεις το να έχεις μια ζωή, να πάς για έναν καφέ το ξεχνάς, να χορέψεις στα μπουζούκια, ξέχνατο και αυτό, ή να απολαύσετε μια συναυλία με τους φίλους σας, και αυτό το ξεχνάτε.

Τρίτον: Η Αμερική είναι ένα άθλιο μέρος για να ζήσει κανείς (με εξαίρεση κάποια ηλιόλουστα μπαλώματα όπως η Καλιφόρνια). Λόγω του γεγονότος ότι δεν υπάρχει υγιής ισορροπία εργασίας-ζωής επιδεινώνεται ολοένα και οι  πιθανότητες για χρηματοοικονομική ασφάλεια, το να ζείς στις ΗΠΑ έχει γίνει μια καθημερινότηταν στην κατάθλιψη. Υπάρχει μια πρόσφατη στατιστική και πάλι-το ποσοστό θνησιμότητας για τα άτομα 45-65 είναι η υψηλότερη εδώ, στις ΗΠΑ, λόγω αυτοκτονίας, κατάχρηση ναρκωτικών και ο αλκοολισμός ?! Η μέση ηλικία είναι αρκετή δύσκολη, αλλά όταν είστε σε ένα περιβάλλον από έναν πολιτισμό που είναι σε άθλια κατάσταση, που προσπαθεί να ξεφύγει από την μιζέρια με ναρκοτικά η με μεθύσι, και προσπαθεί να απαλύνει τα πάντα. Γιατί οι Αμερικανοί είναι τόσο μίζεροι; Επειδή δεν έχουν καμία επικοινωνία με κανέναν στη ζωή τους? ζουν 3.000 μίλια μακριά από τον πλησιέστερο συγγενή ή  απο την πηγή συναισθηματικής στήριξης τους. Επίσης μην υποτιμάτε και τον καιρό πάρα πολύ. Για τους λαούς της Μεσογείου που έχουν τον “Ηλιο” κωδικοποιημένων στα γονίδιά τους, όταν ζουν σε ένα κρύο, συννεφιασμένο, άθλιο κλίμα δεν τους κάνει καλό στην ψυχή του. Στις περισσότερες μέρες, ξυπνάω μέσα στο σκοτάδι για να ετοιμαστώ για τη δουλειά. Και τις ημέρες που βρέχει, δεν κάνω καν τον κόπο να πάω για έναν περίπατο.Ειδικά τώρα το Δεκεμβρίο έτσι  είναι η καθημερινοτητά μου και ο ήλιος που στερούμε νιώθω σαν (αυτά τα γλοιώδη καφέ τύπους μπαμπούλα-τέρας που έζησε στα σκοτεινά σπήλαια στο “The Land of the Lost”.) Μετά από εβδομάδες μέσα σε αυτόν τον κύκλο του σκότους, ξυπνάω με κλάματα. “Τι στο διάολο γίνετε! Είμαι Ελληνίδα! Χρειάζομαι τον ήλιο! Χρειάζομαι το φως! “Κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν μπορεί να έχει κατάθλιψη στην Ελλάδα. Ο λαμπερός ήλιος διαρρέει σε κάθε κύτταρο επαναφόρτιση στην ψυχή και στο σώμα μας. Όταν αισθάνεστε λίγο στενοχωρημένη, κάνετε μια βόλτα στην τοπική Πλατεία, συναντάτε έναν φίλο και πάτε για κάποιο φραπέ, κάνεις και μια βουτιά στη θάλασσα, και έχετε θεραπευτεί. Οι Έλληνες το κάνουν προτεραιότητα να βάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις πάνω ​​από την εργασία. Έτσι, όταν στη ζωή έχουν ένα πρόβλημα πηγαίνουν σε ζεστούς κύκλους απο φίλων και της οικογένειας που είναι πραγματικά τα ποιό σημαντικά πράγματα στη ζωή, και σου δίνουν λύσεις στα προβληματά σου. Οι Αμερικανοί το γνωρίζουν αυτό πάρα πολύ, αλλά δεν το κάνουν παραγματικότητα. Μία από τις μακροβιότερες μελέτες του Harvard όλων των εποχών ακολούθησε τους άνδρες από το κολέγιο μέχρι σήμερα. George Vaillant σχολίασε ότι [σε σχέση με την ευτυχία και την ικανοποίηση από τη ζωή] “Υπάρχει 70 χρόνων αποδεικτικά στοιχεία ότι οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους έχει περισσότερο σημασία από οτιδήποτε άλλο σε αυτόν τον κόσμο.”

Τέταρτον: Η Αμερική είναι ένα μέρος που το ηθικό δεν έχει όρια είναι όλα για όλους. Αποποίηση ευθυνών: Αυτή την στιγμή ρισκάρω που θα πω την αλήθεια και κάποιοι θα προσβληθούν με αυτά που θα γράψω. Ως Ορθόδοξη Χριστιανή, η οποία πιστεύει βαθιά στο ήθος και τις αξίες των προγόνων μου, για μένα είναι αδίκημα να ζουν σε ένα μέρος όπου «όλα επιτρέπονται” Δεν μπορώ να ζήσω σε ένα δρόμο όπου μυρίζει καπνός μαριγουάνα όπου και να γυρίσεις, επειδή η μαριχουάνα γίνεται όλο και ποιό νομιμή στις περισσότερες πολιτείες και έχει νομιμοποιηθεί και στην πρωτεύουσα, στην Ουάσιγκτον DC, για όνομα του θεού! (Δεν τολμάς να περπατήσεις στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο ή Ντένβερ χωρίς να μαστουρώσεις από την μυρωδιά της μαριχουάννας.) Όταν πρέπει να εξηγήσω στο  7-χρόνω παιδί μου ότι η παράξενη μυρωδιά δεν είναι τα τσιγάρα, αλλά μαριχουάνα. Δεν μπορώ να ζήσω σε μια πόλη όπου ο καθένας είναι ομοφυλόφιλος ή τρανσέξουαλ ή να έχει σχέσεις με γάτες και σκύλους. Είναι αμαρτία να είναι ομοφυλόφιλος στην εκκλησία μας. Πώς μπορώ να αντέξω να ζω σε μια χώρα που έχει νομιμοποιησεί αμαρτολές πράξης και το κάνει το δίκαιο; Παναγιά μου, θα μας καψή ο Θεός! Που αλλού, αλλά στην Αμερική, μπορείτε να αλλάξετε το φύλο σας τόσο εύκολα όσο μπορείτε να αλλάξετε το κοστούμι σας για το Halloween; Άκουσα την περασμένη εβδομάδα μια γυναίκα που ήταν έγκυος, αλλά στα μισά της εγγυμοσύνης μέσω της, ένιωσε να γίνει άνδρας, έτσι της έδωσαν  ορμόνες για να μετατρέπει σε άνδρα. Τώρα τι στο διάολο είναι αυτό; Τι θα πει το παιδί που γεννιέται με αυτή την μητέρα / πατέρα συνδυασμό, τι θα σκεφτεί; “Μπαμπά, ήσουν επίσης και η μαμά μου;”

Ολα γίνονται στην Αμερική. Εάν μπορείτε να το αντέξετε οικονομικά, ή να κάνεις αρκετές έντονες διαμαρτυρίες γι ‘αυτό, η να ξεκινήσετε μια “αιτία” ή στο μια καμπάνια  για αυτό, τότε μπορεί να γίνει νόμος. Αλλά ο Θεός φυλάξοι, δεν συμφωνείς με τον τρόπο ζωής τους. Μπορεί να σας βάλουν την ετικέτα του μισητή ή ρατσιστη ή φανατικού, κ.λπ.

Πέμπτο: Η Ελλάδα, παρόλο τα οικονομικά προβλήματά της, οι άνθρωποι έχουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Δεν χρειάζεται να το υποστηρίξω αυτό, φαίνετε. Όποιος έχει ζήσει στην Ελλάδα γνωρίζει πολυ καλά ότι είναι αλήθεια. Φρέσκα βιολογικά τρόφιμα, δεν έχουν υποστεί επεξεργασία, τα εργοστάσιακα κατασκευασμένα (Frankenfood) που έχουμε που είναι φορτωμένα με τοξίνες, για να καταστρέψει την περιφέρεια στο σώμα μας. (Η μόνη βιομηχανία του γρήγορου φαγητού που τροφοδοτεί είναι η φαρμακευτική / ιατρική περίθαλψη (αν βέβαια έχετε πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη). Μια πιο καθαρά, πιο οργανική περιβάλλοντος (μείον το νέφος της Αθήνας) που γεμίζει το μάτι και των πνευμόνων μας με αέρα του ωκεανού. Για όλη την γραφειοκρατία στη δημόσια υγεία, οι άνθρωποι ζουν περισσότερο και υγιέστερα στην Ελλάδα, όπως πολλοί σε ένα άρθρο ειδήσεων για εκείνους  στη Λευκάδα, την Ικαρία, την Κρήτη που έχουν μακροζωία. Δεν χρειάζεσαι πολλά για να ζήσεις εκεί. Δώσε μου μία βιλογική, ήλιολουστη και ώριμη ντομάτα, ένα ποτήρι κρασί και φρέσκο ψωμί από το  φούρνο με ξύλα απο το χωριό και είμαι ευτυχής. Θα προτιμούσα να ζήσω χωρίς τις «πολυτέλειες» που έχουμε στην Αμερική, φανταχτερά κινητά τηλέφωνα, πολυτελή αυτοκίνητα, διακοπές με προορισμό και θα μπορούσα να ζήσω μια πιό ήρεμη, πιο υγιείς, και πιο ευτυχισμένοι καθημερινή ζωή. Υπάρχει περισσότερος χρόνο για να ζήσουν στην Ελλάδα Επειδή ο ρυθμός είναι πιο χαλαρός. Στην πραγματικότητα μπορείτε να υπολογίζετε τις ώρες σε μια ημέρα. Στη Νέα Υόρκη, πέντε χρόνια περνούν τόσο γρήγορα ο ενας χρόνος μετά τον άλλο. Τι έχω κάνει στη ζωή μου αυτά τα τελευταία πέντε χρόνια; Πού πάει η ώρα; Κατά ειρωνικό τρόπο, μπορείτε να τρέχεται γύρω σαν το διάβολο της Τασμανίας και εξακολουθεις να μην έχεις τίποτα να δείξεις γι ‘αυτό, ειναι τα ίδια ημέρα, εργασία, σπίτι, δουλειά, σπίτι και  επαναλάβετε. Τι είδους ζωή είναι αυτή; “Θα βαρεθείτε,” οι άνθρωποι μου λένε. Σε αυτό απαντώ, “Θα προτιμούσα να βαρεθώ παρά να έχω υπερκόπωση. Η πλήξη ποτέ δεν σκότωσε κανέναν? Το στρες όμως ναι, κάθε μέρα. “Για όλους αυτούς τους λόγους, έχω ένα κοντέινερ που έχω ήδη αγορασει απο τα Movers Herme ( εταιρεία μετκομίσεων στην Αμερική) και σιγά – σιγά ξεκινώ και στέλνω τα απαραίτητα πραγματά μου για την υπερατλαντική μου μετακίνηση. Η απόφαση να  μετακομίσουμε σε μια άλλη χώρα ήταν μεγάλη. Τελικά ο καθένας πρέπει να επιλέξει τι είναι το σωστό για την οικογενεία του. Αλλά στην περίπτωσή μου, έχει είναι σαφές, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση: ακόμη και στην χειρότερη της, εφόσον έχετε μια πηγή εισοδήματος, η Ελλάδα έχει μια υψηλότερη ποιότητα ζωής, περισσότερο χρόνο για να καλλιεργήθουν σχέσεις, και ένα θερμότερο / ηλιόλουστο κλίμα που σας κρατάει υγιείς, χαρούμενους και ζωντανους για μεγάλο χρονικό διάστημα.

[Google][pinterest]