Οι ανάτροφεί των παιδιών επηρεάζεται από τον πολιτισμό; Πιθανότατα. Αλλά πώς η αμερικανική ανατροφή των παιδιών συγκρίνεται με αυτή των Έλληνων γονέων, ειδικά όταν αναφερόμαστε στο εφήβων και νεαρών ενηλίκων; Η οποία είναι ανώτερη, η αμερικανική αντίληψη που στοχεύει στην ανεξαρτησία και την ατομικότητα ή το ελληνικό το οποίο δίνει έμφαση κοινόχρηστη ένταξη και την αφοσίωση στην οικογένεια; Είναι ένας πόλεμος τον πολιτισμό.

Αν και χωρίς γείωση στην πραγματική κοινωνιολογική έρευνα, είναι ασφαλές να πούμε ότι η αμερικανική γονείς περιμένουν τα παιδιά τους για να οριμάσουν τουλάχιστον από τη στιγμή που γίνονται απόφοιτοι κολεγίου. Η Αμερικανική κουλτούρα βασίζεται σε τραχύ ατομικισμό και στην αίσθηση της προσωπικής ανάπτυξης, μερικές φορές εις βάρος της ενότητας μέσα στην ομάδα η, είτε πρόκειται για την οικογένεια ή την κοινότητα. Ως αποτέλεσμα, η αμερικανική γονείς προσπαθούν να δώσουν μια αίσθηση της ευθύνης και της ανεξαρτησίας στα παιδιά τους, ακόμη και αν ειναι αρκετά νέοοι. Στα 7, οι Αμερικανίδες μητέρες περιμένουν τα παιδιά τους να ντύνονται μόνα τους, να υπηρετούν τους εαυτούς τους, να μπορούν να βάλουν ένα μπολ με δημητριακά, να σηκόνουν τα ρούχα τους. Στα 16 τους, τα αμερικανικά παιδιά θα πρέπει να έχουν βιώσει την πρώτη τους δουλειά. Στα 18, θα πρέπει να πάρούν το τιμόνι και να γνωρίσουν τις χαρές και τις ελευθερίες της οδήγησης στο πρώτο τους αυτοκίνητο. Στα 21, μερικοί γονείς αναμένουν τα παιδιά τους να έχουν βρεί το δικό τους σπίτι. Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η κουλτούρα και οι κοινωνία του κολεγίου Νομίζω ότι ήταν μια εφεύρεση για των νεαρών ενηλίκων να οριμάσουν και για να δουν στην πραγματικότητα πως είναι να μεγαλώνεις. Πηγαίνοντας μακριά στο κολλέγιο ήταν ένας τρόπος για τους νέους να δοκιμάσουν τους καρπούς της αυτοδυναμίας και ανεξαρτησίας σε μια προσπάθεια να τους κρατήσει μακρία απο το σπίτι τους. Είναι δύσκολο να πάει πίσω στη φωλιά κάποιος όταν έχειμια γεύση από της ελευθερίας. Αυτό είναι Αμερική.

Στη συνέχεια, από την άλλη πλευρά, υπάρχει η ελληνική ανατροφή των παιδιών. Οι Έλληνες γονείς, παππούδες και θείοοι και όλοι η εκτεταμένη οικογένεια, ας πούμε τυχαία αγνώστους στο δρόμο, που και αθτή λατρεύουν τα παιδιά. Οι Ελληνίδες μητέρες είναι πάνω απο τα παιδιά τους όλη την ώρα. Οι Έλληνες λαμβάνουν γονική κατάσχεση ως γάντσομα από το στήθος μέχρι θανάτου. Κινδυνεύοντας να φανώ φανατική, μπορώ να πω με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι οι περισσότερες ελληνικές μητέρες μεγαλώνουν κακομαθημένα η μαλλόν πολύ καλομαθημένα. ΣΤον ελληνικό πολιτισμό δεν έχει ως στόχο την ανεξαρτησία ή την αυτοδυναμία, αλλά δουλική αφοσίωση στην πυρηνική οικογένεια και ακόμη και στην την εκτεταμένη οικογένεια. Τα παιδιά αναμένεται να μείνουν με την οικογένεια για όσο το δυνατόν περισσότερο. Αναμένεται να φύγουν απο το σπίτι μόνο όταν παντρευτούν και μπορούν να δημιουργήσουν τις δικές τους οικογένειες. Έτσι, δεν φαίνεται ενοχλητικό για ένα ανθρωπο στα 35 ή 40 ετών να μένει ακόμα στο σπίτι με άλλους ή με τους γονείς του. Επειδή ελληνικού πολιτισμού θεωρεί την οικογένεια ως το μεγαλύτερο δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης, θα θεωρηθεί παράξενο αν κάποιος αφήσει αυτά τα δεδομένα μιάς Ελληνικής οικογένειας.

Μπορείς πραγματικά να πείς ποιο στυλ ανατροφής είναι ανώτερο; Πάρτε ως παράδειγμα δύο ακραίες περιπτώσεις για το καθένα. Από τη μία πλευρά, έχω ακούσει για άτομα ηλικίας 17 ετών στις τάξεις γυμνασίου που των κλώτσησε έξω απο το σπίτι η μητέρα τους η ο πατέρας του για να μετακομίσει στο σπίτι του αγοριού ή της κοπέλας του. Μία άλλη περίπτωση, ένα 12 – χρόνο που ήμουν δασκάλα του, μου εκμυστηριεύτηκε πώς ήταν τόσο ενθουσιασμένος που αυτό το Σαββατοκύριακο οι γονείς της θα φύγουν από το σπίτι για ένα τριήμερο ταξίδι στο Τέξας. “Θα έχω το σπίτι όλο δικό μου και θα καλέσω όλους τους φίλους μου να κάνω πάρτυ!» Που καυχήθηκε με φακίδες και ένα πλατύ χαμόγελο. “Μήπως οι γονείς σας γνωρίζουμε γι ‘αυτό το πάρτυ;» ρώτησα. «Ναι», είπε. “Μπορούν ακόμη και να αφήσουν και την οικιακί βοηθώ για να με βοηθήσει με το πάρτυ.” Πω πω σκέφτηκα ότι είναι λίγο μικρή. Επιτρέποντας ένα 12 χρονών να έχει ένα πάρτυ σπίτι το Σαββατοκύριακο, αυτό είναι προοδευτικό. Ή είναι? Είναι ένας τρόπος για την αμερικάνικους γονείς να πλήνουν τα χέρια τους από τη δική τους τη γονική ευθύνη; Κάποια στιγμή κουράζεσαι να είσαι η μητέρα ή ο πατέρας, και έτσι μεταφέρεις μετην ευθύνη στο νεαρό παιδί με το πρόσχημα της δίνοντάς τους ανεξαρτησία;

Όταν απειλησα να διώξω των ασεβείς γιο μου στα 19 από το σπίτι, η πολύ- Ελληνίδα μητέρα μου αγριέψε και μου είπε, «Πώς τολμάς; Δεν μπορείτε να πετάξεις το παιδί έξω από το σπίτι. Τι είδους μητέρα είσαι; Είναι ακόμα ένα παιδί. “Πως θα οριμάσει σε έναν σωστό ενήλικα και αν δεν νιώσει τις συνέπειες των πράξεών της; Πότε και πού είναι η χρυσή γραμμή που περνά κανείς όταν έχουν εγκαταλείψει την παιδική ηλικία και πάνε στην ενηλικίωση και είσαι πλήρως υπεύθυνος των πραξεων σας και για τον εαυτό σας; Για τις αμερικανικούς γονείς ότι η γραμμή δεν έρχεται αρκετά γρήγορα? για τους Έλληνες, μπορεί να μην έρθει ποτέ.

Απο την άλλη πλευρά του νομίσματος έχουμε τα ελληνικά παιδιά που είναι στο άλλο άκρο. Είναι κάποιο, που στα 35, εξακολουθούν να βασίζονται στην μαμά και στον μπαμπά για να πληρώνουν τους λογαριασμούς τους. Αυτό πλέον τι ονομάζεται μαμόθρεφτα, που κλαίνε όταν το διαμέρισμα που τους έχουν νοικιάσει οι γονείς τους δεν είναι αυτό που περίμεναν. Μια συνομιλία με μια γυναίκα 30 ετών μηχανικός αποκαλύπτει το χάσμα σε μια εξομολόγηση, «ανάμεσα στην επιλογή της μετακόμισης από το έχοντας η να αγωνίζονται ή να ζουν στο υπνοδωμάτιό τους, προκειμένου να έχουν μια BMW να κάνουν βόλτες και εμφάνιση, οι περισσότεροι νεολαία της Ελληνικής οικογένειας θα επέλεγαν τα BΜW. “έχω ακούσει όλα τα είδη των ιστοριών. Τήν συνταξιούχου μαμά με αρθρίτιδα από που εξακολουθει να πλένει τα ρούχα και καθαρίζει το δωμάτιο του 40 γιού της. Να στέλνουν πακέτα φαγητού αεροπορικός στον Λονδίνο στις κόρες και στους γιους μέχρι να τελειώσουν τις σπουδές τους. Ή χειρότερα μητέρες και πατέρες που ευγενικά έφυγαν μακριά για το Σαββατοκύριακο για να δώσουν χώρο στο γιό με τη φίλη στο διαμέρισμά τους. Δεν είναι αυτό μια αξιολύπητη τρόπος να αποκαλείς τον εαυτό σου ενήλικα;

Ενώ η σύγκριση πολιτισμών είναι σαν να μιλάμε για μήλα και πορτοκάλια, ένα πολιτιστικό αντίστροφο ζωή των νέων, θα παράγει μια αντίθεση στις εικόνες: ο Αμερικανός έφηβος έφυγε από το σπίτι του στο 18, θα είναι περικυκλομένο από ενδιαφερομένουε Ελληνες να λένε πράγματα όπως, “Εκεί εκεί για το, καημένο η καημένη. Είσαι μαζί μας τώρα. Εμείς θα σε φροντίσουμε. Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τίποτα. “Ο Ελληνας 25χρονος ο οποίος εξακολουθεί να πέρνει τηλέφωνο το σπίτι κάθε εβδομάδα σε αναμονή για το επίδομα των 300 ευρώ. Θα πρέπει να πάρει ένα μάθημα και μία κλωτσία στο πισινό τουτου με τα ακόλοθα λόγια,” Είσαι ένα άχρηστο σκατό. Θα πρέπει να φροντίζεις την μητέρας σου, και όχι το ανάποδο. Δεν ντρέπεσαι; Δεν είσαι ντρέπεσαι για τον εαυτό σου; ”

[pinterest]